Buitengerechtelijke kosten (BGK) en eigen schuld

Op grond van art. 6:96 lid 2 BW moeten ook de kosten van rechtsbijstand (verder: de BGK) worden vergoed door de aansprakelijke partij. De BGK vormen een schadepost van de benadeelde. Hiervoor gelden twee eisen die samen worden aangeduid als de dubbele redelijkheidstoets. Ten eerste moeten de verrichte werkzaamheden redelijkerwijs noodzakelijk zijn geweest om schadevergoeding te verkrijgen (zoals nader uitgewerkt in HR 16 oktober 1998, NJ 1999/196 (AMEV/Staat). Anders gezegd: is het noodzakelijk om een deskundige belangenbehartiger in te schakelen? Ten tweede moeten de kosten naar hun aard en omvang redelijk zijn.

In geval van eigen schuld wordt de vergoedingsplicht van de BGK in beginsel met hetzelfde percentage verminderd als de primaire schadevergoeding.

Art. 6:101 BW voorziet in een billijkheidscorrectie die tot een ruimere vergoeding van de totale schade kan leiden. Deze billijkheidscorrectie kan ook een aanknopingspunt bieden om tot een afzonderlijke/afwijkende (voor het slachtoffer gunstigere) verdeling van de BGK te komen. Deze aanknopingspunten van de Hoge Raad volgen uit HR 21 september 2007, ECLI:NL:HR:2007:BA7624, NJ 2008/241 (Manege Bergemo).

Of de billijkheidscorrectie aan de orde komt, is afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval. De concrete omstandigheden van het geval moeten door de benadeelde worden uitgewerkt en onderbouwd.

Het percentage schulddeling werkt in principe door naar de BGK. Afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval kan hierop een billijkheidscorrectie plaatsvinden.